Entra a aquest bosc

AINTZINAKO BIHOTZ

Bihotz, buztinezko Bihotz,
Etxe ttiki bat zara,
Ahula, hauskorra, lau gelatako;

Lau, lau gelatan Bihotz,
Zembat mamu dauzkazun,
Nola ikaratzen zaren, gauean;

Gau, gau batzutan Bihotz,
Hautsi egitan zara,
Lurrera jausi eltzetxo baten gisan;

Bihotz, jausitako Bihotz,
Ari zara intzirika,
Kexu zara, negar zara, oi Bihotz;

Zer, zer diozu Bihotz,
Ez zaitut komprenitzen,
Zure hitza arrotza zait, bitxia;

*Zeit, Einsamen Helian,
Abends grauen flammendes,
Ez zaitut konprenitzen, oi ene Bihotz;

*Der tod ist ein Meister,
Und du, zur Linken, du,
Ez zaitut konprenitzen, oi ene Bihotz;

*Der, des menschen Sinn,
Von zweifeln voll,
Ez zaitut konprenitzen, oi ene Bihotz;

Bihotz, antzinako Bihotz,
Ez al zara zaharrregi,
Eta ilun, eta itxu, barregarri;

llun, ez da dena ilun,
Begirazazu leihotik,
ikustazu baso hori, berdatzen;

Berde, zein berde dauden,
Basoko garo zuhaitzak,
Zein ixil eta lasai, arratsean;

Arrats, arrats hontan Baso,
Hartzazu ene Bihotza,
Buztinetik sortua da, zu bezala.

Hitzak: Bernardo Atxaga
Musica: Mikel Laboa

*Denbora, Helian bakartia
Gauez, grisatu, suzkoa, lamaratua.

*Heriotza maisu bat da
Eta zu, siniestroa, zu

*Esperientzarik gabe
dudaz betea

COR ARCAIC

Tu, que ets com una casa
feta de fang:
Petita, fràgil,
de quatre habitacions;

Tu, que t’omples de fantasmes,
i que et fas por,
i que plores,
quan arriba el vespre;

Tu, que dins l’obscuritat
et fas bocins
com una guardiola
llançada contra el terra;

Tu, cor arcaic,
mira per la finestra,
mira cap a aquest bosc
que ja reverdeix.

Tu, que un cop caigut
crides paraules
en una llengua
que jo no comprenc,

*I que dius Der Tod
Ist ein Meister
Und du, zur Linken,
Des menschen Sinn;

*Què dius Helian
Einsamen Helian
Abends grauen
flammendes:

Tu, cor arcaic,
entra a aquest bosc:
va sorgir del fang,
com tu.

Lletra: Bernardo Atxaga
Música: Mikel Laboa

*La Mort
és un mestre,
i tu, sinistre...
Del sentit dels homes.

*Helian,
Solitari Helian,
capvespres grisos,
ardents.